Betonrot

Carbonatatie geïnitieerde wapeningscorrosie (betonrot)

Tijdens het carbonatatieproces wordt de pH-waarde van het beton verlaagd door indringing van CO2 vanuit de lucht. Als de zuurgraad rond de wapening is gedaald tot pH<9, zal de beschermende passiveringslaag worden aangetast. Bij aanwezigheid van voldoende zuurstof en water kan de wapening gaan corroderen.

Hoe snel dit proces verloopt, hangt sterk af van de omstandigheden. Hoe meer vocht in de betonconstructie, hoe meer weerstand tegen indringing van CO2 in de poriën. De kwaliteit van het beton en de toegepaste betondekking bepalen mede of er uiteindelijk wapeningscorrosie of betonrot optreedt. Als de betondekking goed ontworpen en uitgevoerd is, bereikt het carbonatatiefront de wapening niet binnen de berekende ontwerplevensduur van de constructie.

In veel gevallen is de betondekking lager uitgevallen dan beoogd. Hierdoor komt de wapening sneller in gecarbonateerd beton te liggen en ontstaat er risico dat deze gaat corroderen.

Wij bepalen met behulp van de contrastvloeistof Fenolftaleïne de carbonatatiediepte en het carbonatatiefront (paarskleuring bij hoge alkaliteit). Deze meting voeren we uit conform NEN-EN 14630 op geboorde kernen of ter plaatse op een vers breukvlak. Het bepalen van de carbonatatiediepte combineren wij altijd met het meten van de betondekking. Door deze resultaten tegen elkaar af te zetten in een inspectie, zien we in één oogopslag of de wapening al in gecarbonateerd beton ligt en er hierdoor kans op corrosie of betonrot aanwezig is (en herstel nodig is).

Is dat nog niet het geval? Dan kunnen wij u aan de hand van een berekening een indicatie geven van wanneer het carbonatatiefront de wapening gaat bereiken. De gegevens van deze inspectie van betonrot kunnen ook gebruikt worden voor een restlevensduuranalyse.

Chloride geïnitieerde wapeningscorrosie

Chlorides komen op verschillende manieren in beton terecht. Chlorides kunnen ingemengd zijn (bij gebruik van Cl-houdende verhardingsversnellers) of ingedrongen (kustgebied, zeeklimaat, gebruik van dooizouten). Chloride geïnitieerde wapeningscorrosie of betonrot is zeer verraderlijk, omdat de wapening bovenmatig kan corroderen zonder dat dit aan het betonoppervlak zichtbaar hoeft te zijn.

Chloride tast de passiveringslaag van de wapening zeer plaatselijk aan, waardoor putcorrosie kan ontstaan. Constructief gezien is deze vorm van corrosie het meest gevaarlijk, omdat de wapeningsdiameter aanzienlijk kan afnemen en hierdoor de treksterkte afneemt. Dit kan al gebeuren voordat er een schadekenmerk zichtbaar is aan het betonoppervlak aangezien deze vorm van corrosie geen expanderend effect heeft.

Een extra nadelig effect is dat ter plaatse van de (put)corrosieaantasting de aanwezige chloride vocht aantrekt. Daardoor kan ook bij relatief lage vochtgehaltes in het beton het corrosieproces eenvoudig doorgaan.

Of er daadwerkelijk corrosie van de wapening ontstaat, hangt af van onder andere deze factoren:

• De totale hoeveelheid chloride ter hoogte van de wapening;
• En de expositieomstandigheden.

Door het nemen van monsters in de vorm van boorstof of boorkernen en deze te laten onderzoeken in het laboratorium achterhalen wij de hoeveelheid aanwezige chlorides en bepalen wij het chlorideprofiel. In combinatie met een inspectie van de betondekking geven wij een inschatting of de kans op corrosie of betonrot van de wapening aanwezig is.

Deze resultaten kunnen gecombineerd met carbonatatiemetingen ook gebruikt worden voor een restlevensduuranalyse (einde initiatiefase).